Μπορούμε να βρούμε ασχολίες κάτω από την αγκαλιά του καθαρού ουρανού, που θα μας βοηθήσουνε να κρατήσουμε την φόρμα του …
Τα καλοκαίρια της ζωής μας
Τα καλοκαίρια της ζωής μας ως γλυκιά ανάμνηση: δίχως τα μέσα της νέας τεχνολογίας, ήταν πιο ουσιαστικά, πιο ζεστά, πιο ανέμελα.
Καλοκαίρι… Μια εποχή γεμάτη αναμνήσεις για όλους και όλες. Μια εποχή γεμάτη βιώματα. Παιχνίδια στην άμμο και ανεμελιά στα παιδικά χρόνια, χαλάρωση κάτω από τη σκιά ενός πεύκου απολαμβάνοντας τον ήχο από κάποιο τζιτζίκι, ξεδιψώντας με μια φέτα μοσχομυριστό καρπούζι, εφηβικοί έρωτες και καρδιοχτύπια κάτω από το σεληνόφως, ατέρμονες συζητήσεις, πειράγματα και ξενύχτια. Και κάπου μέσα στην παρέα γύρω από μια φωτιά σε κάποια παραλία κάποιος να σιγοτραγουδά με μια κιθάρα…
Τα καλοκαίρια της ζωής μας δίχως κινητά και μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Δίχως εθισμό στην τεχνολογία, δίχως σειρές από ξαπλώστρες στις παραλίες και εκμετάλλευση του τόπου.
Πόση απογοήτευση νιώθει ο καθένας και η καθεμία από μας όταν ξαναπηγαίνει σε μέρη που είχε βρεθεί πριν κάποια χρόνια και δεν αναγνωρίζει το τοπίο! Όταν παρθένες παραλίες έχουν μετατραπεί σε χώρους εμπορικούς.
Κάποτε το beach bar ήταν απόλυτα εναρμονισμένο με το τοπίο, ένα όμορφο κτίσμα φτιαγμένο με υλικά του περιβάλλοντα χώρου. Σήμερα το τοπίο προσπαθεί να εναρμονιστεί σε κάθε ανθρώπινη παρέμβαση.
Κάποτε στην άμμο έβρισκες κοχύλια και βότσαλα, τώρα το πιθανότερο είναι να βρεις κάποια γόπα από τσιγάρο. Γιατί υπάρχουν και αυτοί οι «θαμώνες» της παραλίας που κοπιάζουν να φτάσουν μέχρι των κάδο απορριμμάτων.
Κάποτε άπλωνες την πετσέτα σου κάτω από τα αρμυρίκια και έπαιζες τάβλι με την παρέα. Τώρα προβληματίζεσαι αν θα πάρεις ξαπλώστρα σε πρώτη δεύτερη ή τρίτη σειρά, ανάλογα με την τιμή.
Πρόσφατα σε μη οργανωμένη και παρθένα ακόμα παραλία, κάποιοι ανεύθυνοι επισκέπτες άφησαν δυο ξεχασμένα μπουκάλια μπύρας ανάμεσα στα όμορφα βράχια που ο άνεμος και το κύμα είχε δημιουργήσει, αποδεικνύοντας ότι ο άνθρωπος είναι ο καίριος υπεύθυνος για τις πληγές αυτού του πλανήτη.
Θα μου πείτε αυτό σημαίνει εξέλιξη. Δεν πρόκειται να διαφωνήσει κάποιος. Εξέλιξη όμως σημαίνει και πνευματική ανέλιξη. Σημαίνει σεβασμός στο περιβάλλον, όχι κατάλυση των πάντων στο όνομα του κέρδους.
Κάπου διάβασα πρόσφατα πως ακυρώνεται μια παραδοσιακή γιορτή των ψαράδων σε κάποιο από τα νησιά μας, γιατί δεν υπάρχει χώρος να διεξαχθεί στην παραλία, καθώς οι ξαπλώστρες έχουν κάνει την επιδρομή τους από άκρη σε άκρη, με τις ευλογίες των υπεύθυνων.
Εξέλιξη σημαίνει διατήρηση των εθίμων αυτού του τόπου και παράλληλα συνύπαρξη με το μοντέρνο. Εξέλιξη δεν σημαίνει υποσκελισμός των πάντων.
Τα καλοκαίρια της ζωής μας …πόσο τυχεροί ήμασταν όλοι εμείς που τα ζήσαμε αλλά και όσοι προσπαθούν ακόμα να τα διατηρήσουν. Αναμφίβολα ο τουρισμός και η οργάνωση που εξυπηρετεί τις ανάγκες του, είναι η βασική πηγή εσόδων για τούτο τον τόπο.
Αναμφίβολα ο κόσμος αλλάζει και προχωράει. Καλό είναι όμως να μην χάνουμε την ταυτότητά μας ως άνθρωποι.
Ο ήχος μιας κιθάρας μπορεί να μην εκφράζει τον καθένα. Μπορεί ο εκκωφαντικός ήχος ενός ρυθμού με στίχους που σίγουρα δεν μιλούν για «καλοκαίρια, ακρογιαλιές και αστέρια» να εκφράζει τους περισσότερους.
Ας μην καταλύουμε όμως τα πάντα…
γιατί η μαγεία της ζωής είναι σε στιγμές που όντως λούζονται από το φως που αντανακλά στη θάλασσα η αυγουστιάτικη πανσέληνος·
είναι σε στιγμές που μας συγκινούν και είναι αληθινές γιατί πηγάζουν μέσα από την ανθρώπινη ψυχή και μας ολοκληρώνουν ως προσωπικότητες.
Όπως είχε πει χαρακτηριστικά και ο Αλμπέρ Καμύ: «οι σκέψεις δεν είναι ποτέ ειλικρινείς. Οι συγκινήσεις όμως είναι».
