Ο πρώτος εργοδότης
Ομολογώ ότι δίστασα να παρουσιάσω το θέμα αυτού του άρθρου μέσα στην οικονομική κρίση που διάγουμε, όπου η ανεργία έχει χτυπήσει κόκκινο και μάλιστα η ανεργία των νέων. Αποφάσισα τελικά να το κάνω για τρεις λόγους:
- Η οικονομική κρίση δεν θα κρατήσει για πάντα. Η αξία των συμβουλών που δίνει αυτή η στήλη είναι διαχρονική.
- Παρά την κρίση, οι ευκαιρίες εργασίας για νέους, έστω λίγες, συνεχίζουν να υπάρχουν.
- Το θέμα του άρθρου έχει ισχύ και στο εξωτερικό όπου μεταναστεύουν κάποιοι νέοι αναζητώντας εργασία.
Μπορούμε να κατατάξουμε τους εργοδότες, εξαιρώντας το δημόσιο, σε δύο μεγάλες κατηγορίες με κριτήρια το μέγεθος και την εθνικότητα. Έχουμε λοιπόν, τις μικρές, τις μεγάλες, τις ελληνικές και τις πολυεθνικές επιχειρήσεις. Μια ελληνική επιχείρηση μπορεί να είναι μικρή ή μεγάλη. Μια πολυεθνική είναι συνήθως μόνο μεγάλη.
Το ξεκίνημα της σταδιοδρομίας ενός νέου σε πολυεθνική εταιρεία, ανεξάρτητα από το μισθολογικό, προσφέρει τα εξής πλεονεκτήματα:
- Εκμάθηση του αντικειμένου της εργασίας του με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, ιδανικό περιβάλλον για εκπαίδευση και εξάσκηση επάνω σε αυτό.
- Πολλές ευκαιρίες επιμόρφωσης με διάφορα σεμινάρια είτε εσωτερικά (in-house), είτε εξωτερικά, το κόστος των οποίων επιβαρύνεται, φυσικά η εταιρεία. .
-
Αξιοκρατικό περιβάλλον εργασίας. Η προαγωγή του θα εξαρτάται μόνο από τις ικανότητες και την αποδοτικότητά του και όχι από φαβοριτισμούς, μέσα και λοιπές αναξιοπρεπείς μεθοδεύσεις. - Εκμάθηση συστημάτων διοίκησης και οργάνωσης που είναι μεθοδευμένα και μελετημένα και όχι αυτοσχεδιαστικά, αρκεί να έχει ανοιχτά τα μάτια για να τα βλέπει και να τα ενστερνίζεται.
- Ευκαιρίες για υψηλές επαγγελματικές γνωριμίες.
- Εύκολη μεταπήδηση σε άλλο εργοδότη, (άλλη πολυεθνική ή ελληνική εταιρεία) σε υψηλότερο επίπεδο με καλύτερες απολαβές, αφού ο νέος εργοδότης θα προσλάβει ένα καλά και σωστά εκπαιδευμένο στέλεχος.
- Φεύγοντας, θα σφραγισθεί με το όνομα του πρώτου εργοδότη που θα φιγουράρει στο βιογραφικό και θα μετράει στην αγορά εργασίας σε όλη την καριέρα του.
Είχα την τύχη να αρχίσω την καριέρα μου σε πολυεθνική τράπεζα, όπου έμεινα 13 χρόνια. Αυτή στάθηκε για μένα το πρότυπο οργάνωσης και διοίκησης μπροστά στο οποίο οι πέντε επόμενοι εργοδότες μου υστερούσαν.
Η συγκεκριμένη τράπεζα τροφοδότησε με διευθυντικά στελέχη και υπαλλήλους πολλές ελληνικές τράπεζες και επιχειρήσεις, μεταλαμπαδεύοντας σε αυτές τις γνώσεις και τις εμπειρίες τους, συνεισφέροντας έτσι, έμμεσα στην ανάπτυξη της οικονομίας.
