Αξιοποίηση ιδεών του προσωπικού
Η αμερικανική τράπεζα που εργαζόμουν κάποτε καλούσε τους υπαλλήλους να προτείνουν συγκεκριμένους τρόπους για την αποτελεσματικότερη εκτέλεση των καθηκόντων τους, θεωρώντας ότι είναι σε πλεονεκτικότερη θέση από τους ανωτέρους του για αυτό τον σκοπό. Οι προτάσεις αξιολογούνταν από ειδική επιτροπή και εφαρμόζονταν στην πράξη ενώ οι υπάλληλοι που τις πρότειναν αμείβονταν ηθικά.
Ο ιδιοκτήτης μεγάλης εταιρείας παρασκευής φρυγανιάς μού έλεγε πως παρατήρησε μιαν εργάτρια με καθήκον να ευθυγραμμίζει τις φρυγανιές, καθώς περνούσαν από μπροστά της στη γραμμή παραγωγής, να χρησιμοποιεί, με δική της πρωτοβουλία, ένα ξύλινο ραβδάκι. Αυτό του έδωσε την ιδέα να προσθέσει στο μηχάνημα μια ράβδο που ευθυγράμμιζε αυτόματα τις φρυγανιές και κατάργησε τη θέση της εργάτριας στην οποία ανέθεσε άλλα καθήκοντα.
Από τα δύο παραδείγματα που αναφέραμε φαίνεται ξεκάθαρα η δυνατότητα αξιοποίησης του προσωπικού προκειμένου να αντληθούν ανέξοδα ιδέες για βελτιώσεις στη λειτουργία της επιχείρησης, μικρής ή μεγάλης. Τα οικονομικά οφέλη για την επιχείρηση είναι προφανή. Επιπρόσθετα, δίνεται η ευκαιρία στον εργαζόμενο του οποίου η ιδέα υιοθετήθηκε να ικανοποιήσει την ανάγκη του για Επιτεύγματα και να αυξήσει την ικανοποίηση που αντλεί από την εργασία.
Εδώ επαληθεύεται το γνωστό “ο εχθρός του καλού είναι το καλύτερο”, του οποίου είμαι πιστός θιασώτης, όπως και το “πάντα υπάρχει ένας τρόπος να κάνεις κάτι καλύτερα. Βρες τον“ του Θωμά Έντισον, που τον έκανε μεγάλο εφευρέτη.
