«Destino»: Όταν η ζωγραφική συναντάει τον κινηματογράφο

Μία ασυνήθιστη συνεργασία δύο μεγάλων καλλιτεχνών του 20ου αιώνα, οδήγησε στη δημιουργία του «Destino», μιας ταινίας, έξι μόλις λεπτών, που είναι ένα μικρό διαμάντι.

Το 2003, τα στούντιο της Disney κυκλοφόρησαν το “Destino”, μια μοναδική ταινία μικρού μήκους, κινουμένων σχεδίων που σχεδιάστηκε αρχικά, από ένα παράδοξο, θα λέγαμε, δίδυμο – τον Walt Disney και τον διάσημο σουρεαλιστή ζωγράφο Salvador Dali. Δύο από τους πιο σημαντικούς καλλιτέχνες του 20ου αιώνα, συναντιούνται το 1945, για πρώτη φορά, και συνεργάζονται για τη δημιουργία αυτής της ολιγόλεπτης ταινίας, που συνδυάζει τα κινούμενα σχέδια με ζωντανούς χορευτές. 

Στο έργο χρησιμοποιήθηκαν 22 πίνακες ζωγραφικής και 135 σκίτσα ιστορίας και ήταν μία προσπάθεια επινόησης μιας νέας τεχνικής κινουμένων σχεδίων, εμπνευσμένη από το έργο του Φρόυντ για το ασυνείδητο του νου και τις κρυφές εικόνες με διπλή σημασία.

Το έργο παρέμεινε στο σκοτάδι, για περίπου μισό αιώνα, όταν ο ανιψιός του Walt Disney, σκόνταψε τυχαία σε αυτό, την ώρα που εργαζόταν, το 1999. Εκείνος, ουσιαστικά, ανέστησε το αφανές αυτό στολίδι. Το 2003, προτάθηκε για βραβείο καλύτερης ταινίας μικρού μήκους.

Η ταινία, Destino, δηλαδή πεπρωμένο, αφηγείται την τραγική ιστορία του Κρόνου, ο οποίος δεν μπορεί να εκπληρώσει τον έρωτά του για μια θνητή όμορφη γυναίκα, την Ντάλια. Ο Κρόνος και το αντικείμενο του πόθου του πλέουν στα σουρεαλιστικά τοπία των έργων του Νταλί, που διαρκώς μεταμορφώνονται, μέσα από ένα αέναο χορό που μία τους φέρνει κοντά και μία τους απομακρύνει. Το ποιητικό, χωρίς διαλόγους, σουρεαλιστικό film στολίζει η μουσική σύνθεση του Μεξικανού συνθέτη Armando Dominguez και το ερμηνεύει η Dora Luz.

Όσο συναρπαστική είναι η ίδια η ταινία, άλλο τόσο είναι και η αντίθεση των δύο δημιουργικών ιδιοφυών πίσω της, καθώς ο καθένας προσδίδει κάτι διαφορετικό στο έργο. Συγκεκριμένα, Ο Dali περιέγραψε την ταινία ως «Μία μαγική απεικόνιση του προβλήματος της ζωής, στο λαβύρινθο του χρόνου» και, μετά την ολοκλήρωσή της μίλησε για την Τέχνη ως κάτι που μας δίνει απεριόριστες δυνατότητες, ενώ ο Disney την απέδωσε ως «Μία απλή ιστορία, για ένα νεαρό κορίτσι που βρίσκεται σε αναζήτηση της αληθινής αγάπης».

Ο συμβολισμός πίσω από την τέχνη του Dali στην ταινία, μας θυμίζει κλασικό Dali. Ο ίδιος άντλησε έμπνευση από την καθημερινή του ζωή και εξήγαγε φαινομενικά αυθαίρετα πράγματα, όπως άπειρες πεδιάδες της ερήμου, μαρμάρινα αγάλματα, παίκτες του μπέιζμπολ, ποδηλάτες ή τηλέφωνα και τα χρησιμοποίησε ως εικονίδια όπου, μέσω της απομόνωσής τους, έγιναν σύμβολα για βαθύτερα συναισθηματικά θέματα. 

Η ταινία είναι ένα ποιητικό στολίδι, στο οποίο τα αδύναμα ρολόγια που λιώνουν, συμβολίζουν την καταστροφή του χρόνου και την τραγωδία της αγάπης, ένα ανοιχτό χέρι με μυρμήγκια, που τρώνε στη γραμμή της παλάμης, απεικονίζει την αποσύνθεση του ανθρώπου, ένα δεκανίκι που υποδηλώνει ότι ο άνθρωπος δεν μπορεί να ζήσει μόνος του.

Παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον η τέχνη του Destino, καθώς φέρνει σε επαφή δύο από τους πιο εικονικούς καλλιτέχνες του 20ου αιώνα- τον Salvador Dali, πατέρα του σουρεαλιστικού κινήματος, και τον Walt Disney, που πραγματικά έδωσε στα κινούμενα σχέδια τη δικιά τους μορφή τέχνης.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Μεγάλοι Δημιουργοί και Δημιουργίες: Σαλβαντόρ Νταλί, μεγαλομανία και σουρεαλισμός

Την μικρού μήκους ταινία, θα τη θυμόμαστε πάντα ως ένα μοναδικό έργο στην ιστορία της Disney και μία από τις πιο συναρπαστικές καλλιτεχνικές συνεργασίες του 20ου αιώνα. 

Την ταινία μπορείτε να τη δείτε εδώ.

Συντάκτης: Ευρυδίκη Αγάτσα,

Influence:

Αρθρογράφος του flowmagazine.gr.