Το φαινόμενο του Ρατσισμού πιο επίκαιρο από ποτέ
«Τί κακό έχει το σχήμα της μύτης μου ή το χρώμα των μαλλιών μου;
Πρέπει να παρατήσω την πόλη που γεννήθηκα, για να μην είναι υποχρεωμένοι να μου δίνουν και μένα βούτυρο!
Τί είδους άνθρωποι είσαστε!
Βρήκατε τη θεωρία των κβάντα, αλλά κάθεστε και σας διατάζουν αυτοί οι κανίβαλοι!
Είσαστε τέρατα ή ποδογλύφτες τεράτων!
Οι μισοί ακούνε και οι άλλοι μισοί σωπαίνουν!»
“Τρόμος και αθλιότητα του Γ’ Ράιχ”,
του Μπέρτολτ Μπρεχτ.
Με την οικονομική κρίση που πλήττει από τα μέσα της δεκαετίας του 1970 τις χώρες της Δυτικής Ευρώπης κατέρρευσε και ο μύθος σχετικά με την ειρηνική συνύπαρξη μεταναστών και ντόπιου πληθυσμού στις χώρες υποδοχής τους. Ο αιώνας μας έχει χαρακτηριστεί δικαίως ως «αιώνας προσφύγων» αφού υπολογίζεται κάπου 250 εκατομμύρια άνθρωποι κυνηγημένοι από τους πολέμους, τις δικτατορίες, τις θεομηνίες και την πείνα, εγκατέλειψαν τη χώρα τους, αναζητώντας αλλού προστασία, πολιτικό άσυλο και εργασία.
Ρατσισμός είναι το φαινόμενο που αναβιώνει τον τελευταίο καιρό σ’ ολόκληρη την Ευρώπη και απειλεί και βυθίζει στο σκοτάδι ό,τι καλό έχει δημιουργήσει ο πολιτισμός. Η λέξη ρατσισμός είναι μία λέξη του καθημερινού πολιτικού λόγου και της καθημερινής κοινής γλώσσας. Με αφετηρία τη ρίζα της λέξης (race) θα μπορούσε κανείς εύκολα να την αποδώσει με την έννοια της φυλετικής, θρησκευτικής, γλωσσικής, εθνικότητας, φύλου, καταγωγής, κοινωνικής θέσης και γενικά κάθε διάκρισης με βάση φυσικές ή κοινωνικές ιδιότητες ταυτότητας ή θέσης συνείδησης του ανθρώπου.
Ο ρατσισμός και η ξενοφοβία, ξεκινούν από το φόβο και την ανασφάλεια που το άτομο έχει για το μέλλον του και εκτρέφονται κυρίως από την ανεργία και τη φτώχεια. Η εξάλειψη αυτών των παραγόντων θα έπρεπε να αποτελεί τον κυριότερο στόχο της πολιτικής των κυβερνήσεων των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά, και της Ελλάδας ιδιαίτερα. Ο ρατσισμός αποτελεί ευθύνη του καθενός ξεχωριστά και όλων μαζί. Αποτελεί μια στάση και έναν τρόπο ζωής. Για να αποκτήσουν οι πολίτες της δικής μας χώρας συνείδηση του προβλήματος αυτού πρέπει να φροντίσουμε για την καλύτερη και τακτικότερη ενημέρωσή τους για τα γεγονότα, τα συμπτώματα και τις δομές με τις οποίες αυτό το φαινόμενο της ξενοφοβίας και του ρατσισμού εκδηλώνεται.
Ήδη αναφέρθηκε ότι ο ρατσισμός και η ξενοφοβία εκπορεύονται και εκτρέφονται κυρίως, από την ανεργία και τη φτώχεια. Και η ανεργία και η φτώχεια είναι αυτά που κυρίως πλήττουν τους μετανάστες. Γι’ αυτούς τους δύο λόγους θα πρέπει να δοθεί προσοχή στις θέσεις που σήμερα κατέχουν οι μετανάστες στην αγορά εργασίας. Κατ’ αρχήν η κοινωνική θέση κάποιου ατόμου καθορίζεται σαφώς σε μεγάλο βαθμό από την απόκτηση αμειβόμενης εργασίας.
Η εργασία διευκολύνει, άλλωστε, σε μεγάλο βαθμό και με πολλούς τρόπους, την πλήρη συμμετοχή του κάθε ατόμου στην κοινωνία. Επιτρέπει την ευκολότερη πρόσβαση στην κοινωνική και πολιτική εξουσία, σε ένα καλύτερο επίπεδο υγειονομικής περίθαλψης, σε δυνατότητες εκπαίδευσης κ.λ.π. Το δεύτερο είναι ότι τα κρούσματα διακρίσεων και ρατσισμού αυξάνονται στο ζωτικό αυτό τομέα της κοινωνικής ζωής. Αυτό αυξάνει τον αριθμό των ανέργων που υπάγονται στην κατηγορία των μεταναστών, οι οποίοι όλο και περισσότερο εξαρτώνται από το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης με αποτέλεσμα να επιδεινώνονται οι αρνητικές ιδέες σχετικά με τους ξένους, οι οποίοι καταχρώνται του συστήματος και έτσι τροφοδοτούνται περαιτέρω ρατσιστικές ιδέες.
Συμπερασματικά, καταλήγουμε πως ο ρατσισμός είναι ένα φαινόμενο τόσο παλιό όσο και ο άνθρωπος. Συγκεκριμένα, μπορούμε να τον συναντήσουμε από το οικογενειακό μας περιβάλλον μέχρι και στην ευρύτερη κοινωνία που ζούμε. Τα αίτια του ρατσισμού μπορεί να είναι φυλετικά, κοινωνικά, πολιτικά, θρησκευτικά και αυτό που πρέπει να λάβουμε υπόψη μας είναι πως το φαινόμενο του ρατσισμού, δε θεραπεύεται, αλλά καταπολεμάται, μέσω της εκπαίδευσης και της συμμετοχής σε διάφορους κοινωνικούς φορείς.
