Loft: Το design χωρίς τοίχους!
Atelier για τους μποέμ και καλλιτέχνες του ’50, έμπνευση για τους designers του 21ου αιώνα. Τα Lofts αποτελούν τη νέα αρχιτεκτονική μόδα και in κατοικία για τους «ψαγμένους». Ενιαίοι, ψηλοτάβανοι χώροι σε πολυώροφα κτίρια, καταλαμβάνοντας ολόκληρο τον όροφο, αλλά και σε αποθήκες ή γκαράζ με μοντέρνα minimal διακόσμηση και πολλές φορές με την τελευταία λέξη της τεχνολογίας.
Όταν αναφερόμαστε στην έννοια του λοφτ, μιλάμε για βιομηχανικούς χώρους, εννοούμε δηλαδή διαμερίσματα ή ακόμη και επαγγελματικούς χώρους όπως γραφεία, σε ήδη υπάρχοντα επαγγελματικά κτίρια. Τα κτίρια αυτά μπορεί να είναι από πρώην αποθήκες, εργοστάσια, σχολεία, νοσοκομεία μέχρι και πρώην στάβλοι. Οι χώροι αυτοί κατά βάση είναι ψηλοτάβανοι με πάνω από 3,80μ ύψος και μηδαμινή ή ακόμα και ανύπαρκτη διαμερισμάτωση. Τα ξύλινα δοκάρια, τα τεράστια παράθυρα, οι σωληνώσεις που φαίνονται, είναι χαρακτηριστικά αυτών των κτιρίων.
Όταν αναφέρουμε τον όρο «Soft Loft», εννοούμε πιο προσεγμένους χώρους στις λεπτομέρειες. Χώροι δηλαδή με λευκούς τοίχους και κάποια στοιχειώδη διαμερισμάτωση.
Η μετατροπή αυτών των κτιρίων έχει σαν όφελος τη διατήρηση της αρχιτεκτονικής καθώς και του χαρακτήρα παλιών βιομηχανικών και εμπορικών τμημάτων της πόλης.
Από την επινόηση των Νεοϋορκέζων μποέμ του ’50 στο σήμερα
Η εξέλιξη του Loft έρχεται από το Manhattan και τα τέλη της δεκαετίας του ’50 από τους καλλιτέχνες της εποχής.
Την δεκαετία αυτή λοιπόν, ψάχνοντας για φτηνές κατοικίες όπου θα μπορούσαν να ζουν και να εργάζονται, καλλιτέχνες και μποέμ άρχισαν να μετακομίζουν σε εγκαταλελειμμένα βιομηχανικά κτίρια που πριν χρησιμοποιούνταν ως τυπογραφεία, υφαντουργίες, αποθήκες και εργοστάσια, όταν όλα τα παραπάνω άρχισαν να εγκαταλείπουν το κέντρο της πόλης αναζητώντας στέγαση σε πιο φτηνές περιοχές.
Οι καλλιτέχνες έτσι δημιούργησαν μια άλλη εκδοχή του Παριζιάνικου atelier και ικανοποίησαν την ανάγκη τους για ψηλοτάβανους ενιαίους χώρους, ικανοί να στεγάσουν τεράστια έργα τέχνης της τότε εποχής αλλά και όλα τα μεγέθη των καμβάδων τους.
