Αληθινό Θράσος (True Grit)
Πρωταγωνιστούν : Jeff Bridges, Hailee Steinfeld, Matt Damon, Josh Brolin
Σκηνοθεσία : Joel Coen & Ethan Coen
Σενάριο : Joel Coen & Ethan Coen, Charles Portis (βιβλίο)
Δέκα υποψηφιότητες για Oscar δεν είναι λίγες. Κάθε άλλο! Είναι ένας επιπλέον λόγος, που θα σε κάνει να παρακολουθήσεις μια ταινία με δυνατό καστ και αναγνωρισμένους σκηνοθέτες. Τα κίνητρα λοιπόν πολλά για να δει κάποιος την ταινία αυτή. Παύει όμως να ξεφεύγει από τις κοινοτυπίες ενός γουέστερν ή της πρωτότυπης ταινίας του 1969, με τον κορυφαίο του είδους John Wayne; Στο τέλος της προβολής, αντιλήφθηκα πως τελικά άξιζε να την παρακολουθήσω. Οι ερμηνείες του Jeff Bridges και της ανερχόμενης Hailee Steinfeld στους πρωταγωνιστικούς ρόλους δεν γίνεται να σε αφήσουν απαθή. Πόσο μάλλον η διεύθυνση φωτογραφίας του Roger Deakins (προτεινόμενος στο παρελθόν για 8 Oscar) με τα όχι επιτηδευμένα, αλλά όμορφα πλάνα.
Η ταινία ξεκινά με την αφήγηση της Mattie Ross (Hailee Steinfeld) που μας «ταξιδεύει» στα παιδικά της χρόνια, όταν στην ηλικία των 14 αποφασίζει να συλλάβει η ίδια τον δολοφόνο του πατέρα της Tom Chaney, (Josh Brolin). Για τη βοήθειά της προσλαμβάνει τον μέθυσο, μονόφθαλμο και σκληροτράχηλο αστυνόμο, Reuben J. “Rooster” Cogburn (Jeff Bridges), έναν άντρα όμως με «αληθινό θράσος». Στην όλη επιχείρηση καταδίωξης έρχεται να συμμετάσχει για τους δικούς του λόγους και ο Τεξανός Ranger, La Boeuf (Matt Damon). Καθ’ όλη τη διαδρομή οι τρείς ήρωες συναντούν κινδύνους και διάφορες εκπλήξεις, κάτι που διαρκεί έως και την τελευταία σκηνή.
Τα αδέλφια Coen με μια ακόμα ταινία καταφέρνουν να κερδίσουν κοινό και κριτικούς. Επιχειρούν να βαδίσουν περισσότερο σύμφωνα με το βιβλίο του Charles Portis παρά με την παλιότερη ταινία. Ο J.Bridges γίνεται ένα με τον αντιήρωα αστυνομικόπου με την ιδιαίτερη προφορά, την εξιστόρηση του παρελθόντος του και τις σκηνές μέθης του προκαλεί αρκετές φορές γέλιο. Αυτή εικόνα αλλάζει εν μέρει λίγο πριν το τέλος, όπου και καταφέρνει και να συγκινήσει. Η Mattie Ross παίζει πολύ ώριμα για την ηλικία της και κερδίζει επάξια την υποψηφιότητα για το χρυσό αγαλματίδιο. Το τέλος της ταινίας είναι ιδιαίτερο όσον αφορά στις ευκαιρίες που μας δίνονται και την πίστη που οφείλουμε να έχουμε στην προσωπική μας αίσθηση δικαιοσύνης. Αυτό αποτελεί και το δόγμα της ηρωίδας του οποίου όλο το νόημα περικλείεται στην πρόταση με την οποία κλείνει η ταινία “Time just gets away from us.”
