7 Ταινίες που δίχασαν το κοινό

Υπάρχουν πολλές αμφιλεγόμενες ταινίες που δίχασαν κοινό και κριτικούς, όταν κυκλοφόρησαν, αλλά, για κάποιο λόγο, έχουν μείνει στην ιστορία και στις καρδιές πολλών. Τέτοιες ταινίες, συνήθως, σηματοδοτούν μία νέα εποχή, καθορίζουν μία νέα καλλιτεχνική αισθητική και δημιουργούν ηθικά σκάνδαλα.

Ακολουθούν παρακάτω μερικές ταινίες που, παρά τις έντονες αντιδράσεις και το μίσος που δέχτηκαν, πήραν βραβεία και αγαπήθηκαν από πολλούς. Ας τις δούμε.

• Brokeback Mountain (2005), Ang Lee

Ήταν κάπως αναμενόμενο ότι άτομα μεσυντηρητικές πολιτικές και θρησκευτικές ιδεολογίες,θα ενοχλούνταν από μία ταινία, που παρουσίασε τον ομοφυλόφιλο/αμφιφυλόφιλο έρωτα στη μεγάλη οθόνη. Θωρείται μία επαναστατική ταινία για τον κινηματογράφο, καθώς εξιστορεί την όμορφη ρομαντική σχέση μεταξύ δύο αντρών, οι οποίοι ονειρεύονται μία ζωή χωρίς φραγμούς και όρια και στην οποία ο καθένας θα είναι ελεύθερος να ζήσει όπως θέλει. Η ταινία αγαπήθηκε από τους κριτικούς, αλλά δίχασε το κοινό, ενώ συντηρητικοί οργανισμοί με μέλη της Καθολικής Εκκλησίας κατηγόρησαν την ταινία ότι είναι προσβλητική και άλλοι την κατέκριναν ως σεξουαλική προπαγάνδα. Η ταινία, δυστυχώς ή ευτυχώς, δεν απευθύνεται σε όλους, αλλά σίγουρα πρόκειται για μία από τις πιο όμορφες, συγκινητικές και ανθρώπινες ιστορίες που έχετε δει.

• Life of Brian (1979), Monty Python

Οι Monty Python θα μπορούσαν να κάνουν σάτιρα για τη Βασίλισσα της Αγγλίας, ανεμπόδιστα και χωρίς να τους κυνηγήσει κανείς. Όταν, όμως, σατίρισαν μέσα από τη συγκεκριμένη ταινία, τη ζωή και το έργο του Μεσσία, άρχισαν να δέχονται θανατικές απειλές, ενώ η ταινία ήταν απαγορευμένη σε αρκετές χώρες, μέχρι και το 2009. Διάφορες χριστιανικές οργανώσεις διαμαρτυρήθηκαν ότι τα αστεία γύρω από το πρόσωπο του Ιησού, θεωρούνται θανάσιμη αμαρτία. Ειρωνικά, η ταινία γελοιοποιούσε ακριβώς αυτούς που είναι τόσο φανατισμένοι με τη θρησκεία. 

• Psycho (1960), Alfred Hitchcock

Αυτό το ασπρόμαυρο ψυχολογικό θρίλερ-έργο τέχνης, του Hitchcock, ήταν η «μητέρα» όλων των σύγχρονων ταινιών τρόμου και αγωνίας. Την εποχή που κυκλοφόρησε, θεωρούνταν άκρως τολμηρό και επαναστατικό, αφού έσπασε πολλές συμβάσεις, ενώ θεατές και κριτικοί δυσκολεύονταν να το κατανοήσουν. Οι θεατές ένιωθαν τον τρόμο και την αγωνία, αλλά ένιωθαν, επίσης, ιδιαίτερα άβολα, μιας και η ταινία έθιγε θέματα-ταμπού για την εποχή, όπως έναν άντρα να ντύνεται με φορέματα, έμμεση αιμομιξία και νεκροφιλία. Πλέον, θεωρείται κλασική και έχει αγαπηθεί από πολλούς σινεφίλ.

Διαβάστε επίσης: Όταν ο Ελληνικός κινηματογράφος κατάφερε να ξεπεράσει τον Χίτσκοκ

• Lolita (1997), Adrian Lyne

Η ταινία, Lolita, θα μπορούσε ακόμη και σήμερα, να εκπλήξει και να διχάσει τον θεατή. Η ιστορία ενός μεσήλικα που παθαίνει εμμονή με μία 14χρονη κοπέλα, ξεσήκωσε τον κόσμο και προκάλεσε αντιδράσεις. Της ασκήθηκε έντονη κριτική και κατηγορήθηκε από πολλούς εξτρεμιστές ότι προωθεί την παιδεραστία. Στην πραγματικότητα, η ταινία δεν υποστηρίζει ούτε ανέχεται, σαφώς, κάτι τέτοιο, ενώ οι δημιουργοί της προσπάθησαν να προσεγγίσουν ένα τόσο ευαίσθητο θέμα, πολύ προσεκτικά, και σεβόμενοι, πάντα, τους ηθοποιούς και τις συνθήκες. 

• Salò, or the 120 Days of Sodom (1975), Pier Paolo Pasolini

Ίσως και η πιο αμφιλεγόμενη και απαγορευμένη ταινία, όλων των εποχών. Μία ταινία που λέγεται ότι «σκότωσε» τον Pasolini, ο οποίος, λίγο καιρό μετά την κυκλοφορία της, δολοφονήθηκε.Στο τελευταίο του φιλμ, ο σκηνοθέτης προβάλλει σκηνές έντονης βίας και βασανιστηρίων, όργια, σεξουαλική υποταγή και άλλες ακραίες καταστάσεις, σε μία εποχή, που ο κόσμος σοκαρίστηκε. Βέβαια, ακόμη και σήμερα προκαλεί σοκ. Κάποιοι θεώρησαν την ταινία ως μία αλληγορία έναντι στον φασισμό, ενώ άλλοι τη βρήκαν απλά ως ένα ατελείωτο βασανιστήριο.  

• A Clockwork Orange(1971), Stanley Kubrick

Ο Stanley Kubrick ήταν, πάντα, ένας σκηνοθέτης που του άρεσε να διχάζει και το κατάφερε πιο πολύ από κάθε άλλη φορά με τη συγκεκριμένη ταινία. Μία ταινία-σπουδή που άγγιζε θέματα αρκετά πρωτοποριακά για την εποχή, όπως η βία, το σωφρονιστικό σύστημα, το κράτος και οι συμμορίες. Θεωρήθηκε εξτρεμιστική και απαγορεύτηκε σε αρκετές χώρες, ενώ προκάλεσε έντονες αντιδράσεις από την Καθολική Εκκλησία και τα δεξιά πολιτικά κόμματα.  

• The Exorcist (1973), William Friedkin

Μπορεί σήμερα να θεωρείται κλασικό έργο και να παρακολουθείται άνετα από λάτρεις ταινιών τρόμου, αλλά το 1973, η ταινία αυτή κατάφερε να διώξει το μισό σινεμά. Άνθρωποι έφευγαν τρομαγμένοι στη μέση της ταινίας και έκαναν εμετό. Προκάλεσε συζητήσεις και αντιδράσεις, καθώς και κοινωνικούς αφορισμούς. Πρόκειται για ένα έργο βαθιά αμφιλεγόμενο, ενώ τα θέματα που πραγματεύεται – δαιμονισμός, απόρριψητης χριστιανικής πίστης, διαταραχή οικογενειακής ισορροπίας, παρακμή, αίρεση, άρρωστες ψυχικές ορμές και πολλά άλλα –  είναι αρκετά ριζοσπαστικά σε μία διχασμένη κοινωνία που δυσκολεύεται να αποδεχτεί τις αλλαγές της εποχής. Βάζει, σίγουρα, τον θεατή σε έναν κοινωνικό αναστοχασμό, καθώς αναφέρεται σε μία κοινωνία αδύναμη να προστατευτεί από τα τέρατα που δημιούργησε η ίδια.

Συντάκτης: Ευρυδίκη Αγάτσα,

Influence:

Αρθρογράφος του flowmagazine.gr.