Με τον όρο ρευματοειδή αρθρίτιδα, ονομάζουμε ένα χρόνιο φλεγμονώδες, αυτοάνοσο και εξελικτικό νόσημα που προσβάλει συμμετρικά κυρίως τον αρθρικό υμένα …
6 μύθοι για την αρθρίτιδα!
Πονάνε οι αρθρώσεις σας; Αν ναι, δεν είστε οι μόνοι. Σύμφωνα με τις μελέτες, σχεδόν 2,5 εκατ. άνθρωποι στη χώρα μας ταλαιπωρούνται από κάποια μορφή αρθρίτιδας.
Παρότι, όμως, τα προβλήματα στις αρθρώσεις είναι τόσο συχνά, περιβάλλονται από πάρα πολλούς μύθους. Ο ρευματολόγος Δημήτρης Κασίμος, γενικός αρχίατρος στο 401 Στρατιωτικό Νοσοκομείο της Αθήνας και πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Αντιρευματικού Αγώνα (ΕΛΕΑΝΑ) καταρρίπτει μερικούς από τους ευρύτερα διαδεδομένους.
Είναι αλήθεια ότι δεν αντιμετωπίζεται η αρθρίτιδα;
Αντιμετωπίζεται, αρκεί να βρεθεί εγκαίρως από ποια μορφή αρθρίτιδας πάσχει κανείς (υπάρχουν 200 διαφορετικές) ώστε να υποβληθεί στην ενδεδειγμένη θεραπεία.
Ορισμένες μορφές όπως η κρυσταλλογενής και η ουρική αρθρίτιδα θεραπεύονται, ενώ οι αυτοάνοσες αρθρίτιδες χρειάζονται ειδική αγωγή και όχι γλυκοζαμίνη ή υαλουρονικό οξύ που είναι μερικές φορές χρήσιμα για την οστεοαρθρίτιδα.
Συνεπώς, όποιος έχει οποιοδήποτε επίμονο ενόχλημα στις αρθρώσεις πρέπει να απευθυνθεί στον ειδικό ρευματολόγο γιατρό για να καθοριστεί πρώτα σωστά η αιτία του.
Είναι νόσος των ηλικιωμένων;
Η συχνότερη μορφή αρθρίτιδας είναι η οστεοαρθρίτιδα, που οφείλεται στην προοδευτική φθορά των αρθρώσεων και είναι πιο συνηθισμένη μετά τα 60. Ωστόσο, λόγω της αύξησης του σωματικού βάρους, της καθιστικής ζωής αλλά και των αθλητικών κακώσεων, την εκδηλώνουν ολοένα συχνότερα νεότεροι, ακόμα και 40άρηδες.
Η ρευματοειδής αρθρίτιδα, εξάλλου, που αποτελεί τη συχνότερη μορφή φλεγμονώδους αρθρίτιδας συνήθως εκδηλώνεται στις ηλικίες 35-55 ετών, αλλά μπορεί να παρουσιαστεί ακόμα και σε παιδιά. Συνολικά, για όλες τις μορφές αρθρίτιδας μαζί υπολογίζεται ότι τα δύο τρίτα των ασθενών έχουν ηλικία κάτω των 65 ετών, συνεπώς δεν είναι ηλικιωμένοι.
Η διατροφή επηρεάζει την εμφάνισή της;
Η διατροφή μπορεί να παίξει ρόλο στην εκδήλωση ορισμένων μορφών αρθρίτιδας (λ.χ. ουρική αρθρίτιδα), ενώ όταν οδηγεί στην παχυσαρκία παίζει ρόλο και σε άλλες (λ.χ. στην οστεοαρθρίτιδα).
Στον αντίποδα, κατ’ επανάληψιν έχει αποδειχθεί ότι η μεσογειακή διατροφή όπως είναι η παραδοσιακή ελληνική διατροφή, μπορεί να δράσει προστατευτικά έναντι των μη αυτοάνοσων μορφών αρθρίτιδας όπως η οστεοαρθρίτιδα, η ουρική αρθρίτιδα κ.ά.
Από τα συστατικά της μεσογειακής διατροφής, ιδιαίτερο όφελος φαίνεται ότι παρέχουν τα πλούσια σε ωμέγα-3 λιπαρά οξέα τρόφιμα (κυρίως ψάρια και ιχθυέλαια), το ελαιόλαδο, τα λαχανικά και η μέτρια κατανάλωση ζωικών πρωτεϊνών (π.χ. κόκκινο κρέας) και αλκοόλ.
Οσον αφορά την άποψη ότι ορισμένα λαχανικά (πατάτες, μελιτζάνες, πιπεριές, ντομάτες) μπορεί να επιδεινώσουν τα συμπτώματα της αρθρίτιδας και πρέπει να αποφεύγονται, δεν υπάρχουν επιστημονικά δεδομένα που την τεκμηριώνουν. Αντιθέτως, μερικές μελέτες δείχνουν ότι συγκεκριμένα λαχανικά μπορεί να δρουν ευεργετικά.
Αντιμετωπίζεται μόνο με φάρμακα;
Μόνο τα φάρμακα δεν αρκούν. Η απώλεια βάρους είναι πολύτιμη για τις άρρωστες αρθρώσεις, το ίδιο και η άσκηση, η υγιεινή διατροφή και η διαβίωση με όσο το δυνατόν λιγότερο άγχος.
Χρειάζεται ακινησία;
Οχι μόνο δεν χρειάζεται ακινησία, αλλά αντιθέτως αυτή επιδεινώνει τη φθορά των αρθρώσεων. Οποιος έχει αρθρίτιδα πρέπει να γυμνάζεται, αλλά με τρόπο που δεν θα επιβαρύνει την κατάστασή του. Γενικώς, οι καλύτερες ασκήσεις είναι το κολύμπι, η αεροβική στο νερό και το περπάτημα σε ίσιες επιφάνειες.
Μπορεί να προκληθεί από το «κρακ» των δακτύλων;
Δεν υπάρχει επιστημονική τεκμηρίωση για την άποψη πως όποιος έχει τη συνήθεια να πλέκει τα δάχτυλα των χεριών του και να τα σφίγγει ή να τα τεντώνει μέχρις ότου ακούσει «κρακ» θα πάθει οστεοαρθρίτιδα στα δάκτυλα.
Σύμφωνα όμως με το Κέντρο Αρθρίτιδας του Πανεπιστημίου Τζονς Χόπκινς, μερικές μελέτες εντόπισαν συσχέτιση ανάμεσα στη συγκεκριμένη συνήθεια και στον τραυματισμό των συνδέσμων ή των τενόντων της περιοχής.
ΠΗΓΗ: newsitamea.gr
