4 πράγματα που κληροδοτούν οι γονείς στα παιδιά τους ανάλογα με τον χαρακτήρα τους

Οι γονείς καλούνται να κάνουν μία από τις πιο απαιτητικές «δουλειές» που είναι να διαμορφώσουν τον χαρακτήρα ενός άλλου ανθρώπου. Πολλές φορές τα καταφέρνουν με τον πιο υγιή τρόπο, άλλες όμως χωρίς να το καταλάβουν περνάνε στα παιδιά τους άθελά τους απόψεις ή συνήθειες που θα σταθούν εμπόδια στη ζωή τους.

Ανεξαρτησία

Στην ουσία άτομα με υψηλές προσδοκίες, που κρατάνε τον πήχη πάντα ένα βήμα πιο ψηλά από εκεί που το παιδί φτάνει, σε μια προσπάθεια να το παρακινήσουν και να του δείξουν ότι μπορεί. Ταυτόχρονα είναι άτομα ζεστά και ανταποκρίνονται άμεσα στις ανάγκες τους. Είναι εκείνοι οι γονείς, οι οποίοι θέτουν κανόνες και επιβάλλουν όρια κάνοντας ανοιχτή συζήτηση, παρέχοντας καθοδήγηση και χρησιμοποιώντας τις λέξεις που ξέρουν ότι μπορούν να αγγίξουν τα παιδιά. Θα τους δεις να διδάσκουν αξίες, ήθη ή να βάζουν στόχους. Παράλληλα, ενθαρρύνουν την ανεξαρτησία και ξέρουν πως να δείχνουν ότι όσο το παιδί τηρεί τα όρια και τους εμπνέει εμπιστοσύνη, τόσο πιο ανοιχτοί θα είναι στις επιθυμίες του.

Όλο αυτό έχει ως αποτέλεσμα, τα παιδιά με τέτοιους γονείς να φαίνονται πιο χαρούμενα και ικανοποιημένα, να είναι πιο ανεξάρτητα και ενεργά. Επίσης, έχει δειχθεί ότι επιτυγχάνουν υψηλότερους ακαδημαϊκούς στόχους, έχουν υψηλότερη αυτοεκτίμηση, ενώ αλληλεπιδρούν επαρκώς με τους συνομηλίκους τους και επιδεικνύουν λιγότερο επιθετικές συμπεριφορές.

Έλεγχος και υπακοή

Πρόκειται για όσους θα προτιμήσουν τον έλεγχο από την ερώτηση. Δεν έχουν προσδοκίες, αλλά απαιτήσεις. Δε στηρίζουν συναισθηματικά και επιβάλλουν την τιμωρία εύκολα. Είναι απόλυτοι και δίνουν μεγάλη σημασία στην υπακοή. Δε συζητούν, δείχνουν απλώς τις επιθυμίες και τις οδηγίες τους. Θέλουν το παιδί τους να πρωτεύει και μονίμως συγκρίνουν την επίδοσή του με εκείνη άλλων. Ωστόσο, αν και τα κίνητρα είναι καλά, έρευνες δείχνουν ότι τα παιδιά με αυτή την κατηγορία γονέων, δεν είναι ευχαριστημένα με τον εαυτό τους.  Δυσκολεύονται να θέσουν στόχους και παραιτούνται εύκολα από την προσπάθειά τους. Δεν κάνουν εύκολα παρέες ούτε ανοίγονται, αγχώνονται εύκολα και δεν ξέρουν πώς να το αποβάλλουν, δυσκολεύονται να εμπιστευτούν τους άλλους αλλά και τον εαυτό τους. Γενικότερα, μια στάση γονέων που παιδεύει τα παιδιά αργότερα έντονα.

Καθόλου ή ελάχιστα όρια

Εκείνοι οι οποίοι θέτουν πολύ λίγα όρια και είναι απρόθυμοι να επιβάλουν κανόνες. Ωστόσο, δίνουν απλόχερα ζεστασιά και ενδιαφέρον στα παιδιά, με τη συνήθεια ωστόσο να μην τους λένε «όχι». Παλαιότερες έρευνες έδειχναν ότι τα παιδιά αυτά, δυσκολεύονταν να ακολουθήσουν τα πρέπει, είχαν χαμηλό αυτοέλεγχο, διέθεταν εγωκεντρικές τάσεις, ενώ αντιμετώπιζαν πολλά προβλήματα στις σχέσεις και τις κοινωνικές τους αλληλεπιδράσεις. Ωστόσο, πρόσφατες έρευνες, λένε ότι ο συγκεκριμένος ανατροφής, αποτελεί το βέλτιστο σε ό,τι έχει να κάνει με την αυτοεκτίμηση που θα χτίσει ένα παιδί. Πράγματι, σε αντίθεση με παλαιότερα, όπου ο συνδυασμός ζεστασιάς και αυστηρότητας θεωρούνταν η καλύτερη στρατηγική, σημερινές έρευνες δείχνουν ότι η αυστηρότητα, όχι μόνο δεν είναι απαραίτητη, αλλά μπορεί να έχει αρνητικό αντίκτυπο.

Αποδιοργάνωση

Πρόκειται για τους γονείς που δε θέτουν σταθερά όρια ή υψηλά πρότυπα στα παιδιά τους. Τις περισσότερες φορές είναι αδιάφοροι και αμέτοχοι στη ζωή των παιδιών. Δυστυχώς, είναι άτομα που πιθανότατα να αντιμετωπίζουν ψυχικά προβλήματα, όπως κατάθλιψη, ή ίσως αντιμετώπισαν σωματική επιθετικότητα ή παραμέληση όταν ήταν οι ίδιοι σε νεαρή ηλικία. Έτσι, βλέπουμε τα παιδιά που μεγαλώνουν από αδιάφορους γονείς να τείνουν να είναι συνήθως πιο παρορμητικά, να μην μπορούν να ελέγξουν τα συναισθήματα και τη συμπεριφορά τους, να αντιμετωπίζουν περισσότερα προβλήματα παραβατικότητας και σε γενικές γραμμές να έχουν περισσότερα θέματα.

Συντάκτης: Ευαγγελία Μποζαντζόγλου,

Influence:

Αρθρογράφος του flowmagazine.gr.