33 Παιδικά Ομαδικά Παιχνίδια για εγγυημένη διασκέδαση: Α’ μέρος

Είναι πολύ σύνηθες φαινόμενο παιδάκια του Δημοτικού ή ακόμη και του Νηπιαγωγείου να απασχολούνται με κινητά, ηλεκτρονικά ή να έχουν λογαριασμούς στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Μα καλά και πόσος χρόνος μένει για να χαρούν την παιδική τους ηλικία με φαντασία; Χωρίς παιχνίδι βιωματικό και διαδραστικό πώς θα μάθουν την έννοια του «ανήκειν» και της ευγενούς άμιλλας;

Το παιχνίδι μάς διδάσκει σημαντικά πράγματα για τη ζωή και διαπλάθει μια πολύπλευρη προσωπικότητα. Το αφιέρωμα μας σε παιδικά ομαδικά παιχνίδια που αποτέλεσαν μεγάλες επιτυχίες  θα φέρει σίγουρα τη συγκίνηση στους γονείς αλλά και πολλές ώρες διασκέδασης και ψυχαγωγίας σε μικρά και μεγαλύτερα παιδιά! Και γιατί όχι, γονείς μπείτε κι εσείς στο παιχνίδι, γίνετε για λίγο παιδιά και ζωντανέψτε τις αναμνήσεις σας!

Αγαλματάκια: Ένα παιδί είναι στο τοίχο λέει «Αγαλματάκια ακούνητα, αγέλαστα, αμίλητα, μέρα ή νύχτα;» Όταν οι άλλοι απαντάνε και λένε «νύχτα» σημαίνει ότι δεν είναι έτοιμα ακόμα, οπότε το παιδί που τα φυλάει περιμένει και ξαναρωτάει. Όταν του απαντήσουν «μέρα», τότε γυρνάει. Τα παιδιά δεν θα πρέπει να κουνιούνται ούτε να γελάνε, θα πρέπει να είναι σωστά αγαλματάκια!

Αλάτι χονδρό-Αλάτι ψιλό: Τα παιδιά σχηματίζουν ένα κύκλο, με τα χέρια τους πίσω και τις παλάμες ανοιχτές. Το παιδί που γίνεται «μάνα» στέκεται έξω από τον κύκλο, κρατώντας το μαντήλι και τραγουδώντας το ομώνυμο τραγουδάκι ρίχνει το μαντήλι σε κάποιο παιδί, το οποίο αμέσως αυτό την κυνηγάει. Όταν την πιάσει γίνεται εκείνο η «μάνα» και το παιχνίδι συνεχίζεται…

Αστρολόγος: Πρόκειται για μια κατασκευή από χαρτί. Ανοίγει και κλείνει σε σχήμα σταυρού, είναι τοποθετημένο στα δάκτυλα ενώ στις εσωτερικές πλευρές γράφουμε διάφορα πράγματα, όπως επαγγέλματα, σενάρια για love story ή ό,τι μπορείτε να φανταστείτε. Διαλέγουμε ένα χρώμα, στη συνέχεια ένα αριθμό και έπειτα μαθαίνουμε τι μας επιφυλάσσει η «μοίρα».

Βόλοι/Μπίλιες: Τα παιδιά στρώνουν τους βόλους σε μια σειρά και το καθένα ρίχνει το δικό του βόλο από κάποια καθορισμένη απόσταση προσπαθώντας να πετύχει κάποιον από τους «στρωμένους» βώλους. Όποιο βόλο πετυχαίνουν, τον κερδίζουν. Νικητής όποιος μαζέψει τους περισσότερους βόλους.

Δεκάδες ή δέκατα: Το παιχνίδι αυτό παίζεται και ατομικά. Χρειάζεται έναν τοίχο και μια μπάλα. Η αποστολή του παιδιού είναι να περάσει τα 10 «βήματα». Το κάθε βήμα είναι συγκεκριμένες ενέργειες με την μπάλα που πρέπει να εκτελεστούν για να περάσει στο επόμενο επίπεδο. Για παράδειγμα το τελευταίο βήμα, το 10, είναι να  ρίξει το παιδί την μπάλα στο τοίχο 10 φορές σαν να παίζει βόλεϊ τοίχου. Είναι αρκετά ωραίο αλλά δύσκολο παιχνίδι, ορισμένα βήματα όπως το 5 και το 8 είναι απαιτητικά! Βεβαίως μπορείτε να αυτοσχεδιάζετε ανάλογα με την ηλικία και τις ικανότητες του παιδιού.

Δολοφόνος: Ένα παιδί σηκώνεται και ψιθυρίζει σ’ ένα παιδί τη λέξη «δολοφόνος», σ’ ένα άλλο παιδί «αστυνόμος» και στα υπόλοιπα παιδιά «θύμα». Το παιδί που έχει το «δολοφόνο» κλείνει το μάτι στα άλλα παιδιά. Αν το παιδί που θα τον δει είναι το «θύμα» τότε φεύγει από το παιχνίδι και ανακοινώνει ότι τον «σκότωσε». Αν όμως ο δολοφόνος κάνει «ματάκι» στον «αστυνόμο», τότε εκείνος τον συλλαμβάνει και αρχίζει νέος γύρος!

Ένα- δυο- τρία κόκκινο φως: Είναι περίπου αντίστοιχο με τα Αγαλματάκια. Η διαφορά είναι ότι το παιδί που είναι στο τοίχο με γυρισμένη πλάτη λέει «Ένα – δύο – τρία κόκκινο φως» και τα παιδιά παίρνουν διάφορες αστείες στάσεις και κάνουν μορφασμούς. Πρέπει όμως να είναι εντελώς ακούνητοι. Αν κάποιο απ’ αυτά κουνιέται, «καίγεται» και δεν παίζει άλλο.

Κλέφτες και Αστυνόμοι: Τα παιδιά χωρίζονται σε δύο ομάδες, τους κλέφτες και τους αστυνόμους. Οι αστυνόμοι προσπαθούν να πιάσουν τους κλέφτες ακουμπώντας τους στην πλάτη. Οι κλέφτες μπορούν να προφυλαχθούν αν καλύψουν την πλάτη τους παράδειγμα σε κάποιο τοίχο, παγκάκι ή ακόμη και στο έδαφος. Επίσης, οι κλέφτες αν ακουμπήσουν τον «φυλακισμένο» και πουν «ξελευθερία», τότε έχει το δικαίωμα να ελευθερωθεί.

Κόκκαλο – Ξεκόκκαλο: Κάποιο παιδί μετράει από το 1 μέχρι το 10 και αρχίζει να κυνηγάει τα άλλα παιδιά. Αν πλησιάσει ένα παιδί, τότε το παιδί αυτό πρέπει να πει αμέσως «κόκαλο» και να μείνει ακίνητο για να μη χάσει. Μένει έτσι ακίνητο μέχρι ένα από τα παιδιά να το ακουμπήσει λέγοντας ξεκόκκαλο. Το παιδί που θα πιαστεί, χωρίς να προλάβει να πει «κόκκαλο», γίνεται ο κυνηγός του επόμενου γύρου.

Κολοκυθιά: Το κάθε παιδί παίρνει από ένα νούμερο. Έπειτα ένας ξεκινάει μια φανταστική ιστορία και στο τέλος λέει «ποιος θα το κάνει αυτό… το νούμερο 2 (για παράδειγμα)». Το παιδί που είχε αυτό το νούμερο πρέπει να απαντήσει «Γιατί το νούμερο 2, το νούμερο 1 να το κάνει» και ούτω καθ’ εξής. Όποιο παιδί απαντήσει χωρίς να είναι το νούμερό του, χάνει. Από εδώ βγήκε και η φράση «Μα καλά, την κολοκυθιά θα παίξουμε;»

Κορόιδο: Στη μέση βρίσκεται το «κορόιδο» και γύρω του οι άλλοι τον προκαλούν να πιάσει την μπάλα. Την πετούν ο ένας τον άλλον μέχρι το «κορόιδο» να την πιάσει. Τότε τη θέση του παίρνει αυτός, από τα χέρια του οποίου έφυγε για τελευταία φορά η μπάλα.

Κουτσό: Δεν χρειάζονται συστάσεις καθώς όλοι έχουμε παίξει κουτσό. Αυτό που χρειάζεσαι είναι μία κιμωλία για να χαράξεις τα τετράγωνα, μια πέτρα που θα ρίχνεις στα τετραγωνάκια και φυσικά καλή ισορροπία και καλή διάθεση!

Κρυφτό: Τα λόγια είναι περιττά. Και ποιος δεν γνωρίζει το κρυφτό. Ένας τα φυλάει και οι άλλοι κρύβονται όπως και όπου μπορούν να γίνουν… αόρατοι! «Φτου και βγαίνω» και «φτου ξελευθερία για όλους», ίσως να σας θυμίζουν κάτι!

Κυνηγητό: Ένα παιδί είναι ο κυνηγός και οι άλλοι τρέχουν για να τους πιάσει. Όποιον ακουμπά στον ώμο ή στο χέρι γίνεται ο κυνηγός και το παιχνίδι συνεχίζεται. «Σ’ έπιασα»!

Λάστιχο: Είναι παιχνίδι σε συνδυασμό με γυμναστική. Το λάστιχο στερεώνεται στα πόδια των παιδιών (ή σε δύο καρέκλες που τοποθετούνται αντικριστά), ξεκινώντας από τους αστραγάλους και ανάλογα το επίπεδο μπορεί να φτάσει μέχρι και λαιμό. Η σειρά είναι: αστράγαλος, γόνατα, γοφοί, μέση, μασχάλες, λαιμός. Υπάρχει μια σειρά από κινήσεις και κάθε φορά που περνάς στο επόμενο επίπεδο, το παιχνίδι γίνεται όλο και πιο δύσκολο.

Μουσικές Καρέκλες: Τα παιδιά χορεύουν γύρω από τις καρέκλες, μία λιγότερη από όσοι είναι οι παίκτες. Όταν σταματά η μουσική τότε πρέπει αμέσως να καθίσουν στην καρέκλα. Κάποιος θα μείνει όρθιος και θα χάσει, ενώ παράλληλα αφαιρείται μία καρέκλα και το παιχνίδι συνεχίζεται μέχρι να έχουμε τον τελικό νικητή.

Μακριά Γαϊδούρα: Παίζεται από δύο ομάδες παιδιών. Τα μέλη της μίας ομάδας σχηματίζουν μια σειρά σκυμμένα, με τον έναν να έχει γυρισμένη την πλάτη του στον άλλον. Τα παιδιά της άλλης ομάδας παίρνουν φόρα και πηδούν πάνω στα παιδιά της πρώτης μέχρι να ανέβουν όλα στην πλάτη της «γαϊδούρας». Το παιχνίδι λέγεται και «τσανταλίνα μανταλίνα».

Συντάκτης: Μαρία Μάμαλη,

Influence:

Αρθρογράφος του flowmagazine.gr.